Pakket 4, pagina 8

adds, that she was focibly deflowered by doctor xxxxxxxxx
after a struggle which she half unconscious from exhaustion
and misery, that xxxxx, xxxxxxxxx, xxxxxx xxxxxxxx xxxxxx and her sister have deflowered;
Ambarawa 4. xxxxxxxxxxxxx

that she was leader of the internment camp Ambarawa 4, that

came on 24 February 1944, eight Japanese in the camp (the camp
was then still under indigenous leadership) and all women and girls from 18 to 28 years calling for registration in connection with
work to be done in offices, on 26 February 1944
again 3 Japanese came and took a list of names of women and
to stand ready to go along, as they called other family members in the office and the whole camp was alarmed to protest, that two girls were dropped for health reasons;
  that the Japanese promised to let the mothers
follow as soon as possible, that since there was no Japanese camp commander
and the Indonesian commander could not be called,
she and the whole camp were without any protection, support or
help, that the girls finally left under heavy protest from the whole
camp that was flocked together, that, because all girls
were sooner inclined to attach credibility to the insurance of the Japanese,
that the names of the girls were: Mrs. xxxxxxxx,
mrs. xxxxx, ms. xxxxxxxx xxxxxxxxxxxx, xxxxxxxxx
xxxxxx xxxxxxxx, xxxxxxxxxxx, at the end of April 1944, a Colonel
of the Headquarters, when asked was not aware

of the events with the girls; that that she received after the war
(September 1945) a message of mrs. xxxxx
that the girls were used for dishonourable purposes;bruikt;

Halmaheira. xxxxxxxxx
that around 20 Februari 1944 some Japanese in the Halmabeiracamp,
were she was interned, came and a large number of women
and girls were summoned to the office; that - as it turned out later
that - xxxxxxx was present; that age and status was
asked and they viewed from top to toe; that she did not understand
its purpose; that some days later the same Japanese
came again and called her and a number of other girls;
that she asked her campleader what it meant;
however, that she did not know; that she had to pack her lugage
and had to go with them to - as a Japanese said  - service for a short time
in a restaurant; that she with 7 others were brought by bus
to a big house in Tjandi, where the same day
were brought (in total 50 to 60); that there were also 5 Japanese
present and also Major xxxxxx; that she was explained in the Japanese language;
that when she asked the content, she was snarled
"just sign"; that she together with 3 girls and 6 women
Hinomaru  was brought to a brothel behind hotel du Pavillon, of which
xxxxxx was the brothel boss; that each lady got a separate room;
that xxxxxxx when asked said, that they were hosted
in a brothel to have sex with the Japanese
and that - if they would refuse - the most severe
measures would be taken against their family members;
that on 1 March 1944 the brothel was opened; dat she was ordered
to take a Japanese citizen named xxxxx to her room;
that xxxxxx after a fight, where she
kicked, beat and scratched him was undressed and he overpowered her;
that she because of tiredness could not resist anymore; that she
never had sex with a man before; that
she had her period, however xxxxx said, that he did
not care; that afterwards she had to receive 3 Japanese each night or one
the whole night; that she became ill after 8 days,
however, that she had to start again after 5 weeks; that she ever refused
xxxxx xxxxxxxxxxxxx deflowered with force; that she
did not left any physical disadvantages of this forced prostitution;



Halmaheira




The original transcript is in Dutch, to find it, scroll to page 8 here.


voegt eraan toe, dat zij door dokter xxxxxxxxx met geweld is ontmaagd,
na een worsteling waardoor zij half bewusteloos van uitputting
en ellende was geraakt; dat xxxxx, xxxxxxxxx, xxxxxx, xxxxxxxx en xxxxxx, haar zuster hebben ontmaagd;
Ambarawa 4. xxxxxxxxxxxxx
dat zij leidster was van het interneeringskamp Ambarawa 4; dat
op 24 Februari 1944, 8 Japanners in het kamp kwamen (het kamp
stond toen nog onder inheemsche leiding) en alle vrouwen en meisjes van 18 tot 28 jaar opriepen ter registratie in verband met
op kantoren te verrichten werkzaamheden; dat op 26 Februari 1944
weer 3 Japanners kwamen en een lijst met namen van vrouwen en
een half uur gereed te staan om mee te gaan, daar ze op kantoor
andere familieleden werden geroepen en het heele kamp werd gealarmeerd
om te protesteeren; dat 2 meisjes afvielen om gezondheidsredenen;
 dat de Japanners beloofden de moeders zo vlug mogelijk
te laten volgen; dat er aangezien er geen Japansche kampcommandant
was en de Indonesische commandant niet geroepen mocht worden,
zij en het geheele kamp zonder eenige bescherming, steun of
hulp waren; dat de meisjes onder hevig protest van het heele
samengestroomde kamp tenslotte zijn vertrokken; dat, omdat alle meisjes
eerder geneigd was aan de verzekering van de Japanners geloof te
hechten; dat de namen van de meisjes waren: mevr xxxxxxxx,
mevr. xxxxx, mej. xxxxxxxx  xxxxxxxxxxxx, xxxxxxxxx
xxxxxx, xxxxxxxx, xxxxxxxxxxx; dat eind April 1944 een Kolonel
van het Hoofdkwartier desgevraagd niet op de hoogte bleek
te zijn van de voorgevallene met de meisjes; dat zij na den oorlog
(September 1945) van mev. xxxxxx bericht heeft gekregen
dat de meisjes voor oneerbare doeleinden waren gebruikt;
Halmaheira. xxxxxxxxx
dat omstreeks 20 Februari 1944 eenige Japanners in het Halmabeirakamp,
waar zij geïnterneerd was, kwamen en een groot aantal vrouwen
en meisjes op het kantoor ontboden; dat - zooals haar later
bleek - xxxxxxx daarbij was; dat naar leeftijd en staat werd
gevraagd en men van top tot teen werd bekeken; dat zij niets begreep
waarvoor het diende; dat eenige dagen later dezelfde Japanners
weer kwamen en haar en een aantal andere meisjes opriepen;
dat zij aan haar kampleidster heeft gevraagd wat dit te beteekenen
had; doch deze het niet wist; dat ze haar koffer moest pakken
en moest meegaan om - naar een Japanner zeide - voor korten tijd
in een restaurantte bedienen; dat zij met 7 anderen in een bus
is gebracht naar een groot huis in Tjandi, waar dienzelfden dag
werden aangebracht (in totaal 50 a 60); dat er 5 Japanners daar
bij waren en ook Majoor xxxxx; dat zij een in de Japansche taal
uitgelegd; dat toen zij naar dien inhoud vroeg, haar is toegesnauwd
"teeken maar"; dat zij tezaemen met 3 meisjes en 6 vrouwen
Hinomaru   naar een bordeel achter hotel du Pavillon is gebracht, waarvan
xxxxxxx de bordeelbaas was; dat iedere dame een aparte kamer
kreeg; dat xxxxxxxx desgevraagd heeft gezegd, dat ze in een
bordeel waren ondergebracht om met Japanners vleeschelijke gemeenschap
te hebben en dat - indien ze zouden weigeren - de strengste
maatregelen tegen hun familieleden zouden worden genoemen;
dat op 1 Maart 1944 het bordeel werd opgesteld; dat zij bevel
kreeg een burger Japanner genaamd xxxxxxx naar haar kamer mee
te nemen; dat xxxxxx haar na een vechtpartij, waarbij zij hem
trapte, sloeg en krabde heeft uitgekleed en haar heeft overmand;
dat zij zich door vermoeidheid niet meer kon verzetten; dat zij
tevoren nimmer geslachtsgemeenschap met een man had gehad; dat
zij haar menstruatie had, doch xxxxxxx zeide, dat hij het niet
erg vond; dat zij daarna 3 Japanners per nacht of een den geheelen
nacht moest ontvangen; dat zij na 8 dagen ziek is geworden,
doch na 5 weken weer is moeten beginnen; dat zij steeds weigerde
xxxxx xxxxxxxxxxxxx met geweld te hebben ontmaagd; dat zij
geen lichamelijke nadeelen van deze gedwongen prostitutie heeft
overgehouden;

Halmaheira